Emek Partisi (EMEP) Merkez Yürütme Kurulu (MYK), son ekonomik ve siyasal gelişmelere dair kapsamlı bir değerlendirme yayımladı.
Tek adam rejiminin politikalarına karşı mücadele çağrısı yapılan açıklamada, Kürt sorunundan ekonomik krize, uluslararası çatışmalardan toplumsal adalet taleplerine kadar pek çok konuya dikkat çekildi.
Emekçi halkın yaşam koşullarının giderek ağırlaştığını vurgulanan açıklamada Gazze'deki soykırımın ve İsrail’in saldırılarının ABD ve Batılı müttefiklerin desteğiyle coğrafi ölçekte genişlediği ve şiddetini artırdığı belirtildi.
Türkiye egemen sınıflarının bu uluslararası koşulları "fırsata çevirmeye" çalıştığı belirtilirken, sermaye sınıfının çıkarları doğrultusunda şekillenen politikalar eleştirildi. Açıklamada, Kürt sorununun çözümü konusundaki samimiyetsizlik vurgulanarak, "Kürt sorunu, eşit haklara dayalı bir çözümden uzak, sadece iktidarın kendi çıkarlarını korumaya yönelik bir araç olarak ele alınmaktadır. Toplum, anayasa değişikliği ile rejimin tahkim edilmesi planlarına karşı duyarlı olmalıdır.” ifadelerine yer verildi.
Kürt ulusal varlığının kabulü, anadilinde eğitim hakkı ve Kürtçenin resmi dil olarak tanınmasının çözüm için gerekli ilk adımlar olduğu ifade edildi.
Emeğin ve halkın çıkarlarının ancak örgütlü mücadeleyle korunabileceği vurgulanan açıklamada, "Toplumun geniş kesimlerinde yüksek enflasyona ve düşük ücretlere karşı tepki artıyor. Kadınlar eşitlik ve şiddete karşı mücadeleyi yükseltiyor. Bu itirazların birleşik bir şekilde yükselmesi, tek adam rejiminin muhalefeti bölme politikalarına karşı en etkili yanıt olacaktır. Emek, barış ve özgürlük için birleşik bir mücadele hattı örmek, mevcut rejimin baskı ve sömürü politikalarına karşı en etkili cevaptır. Tek adam yönetiminin yarattığı sorunları aşmanın yolu, halkın örgütlü gücünden geçmektedir.” çağrısı yapıldı.
Emek Partisinin açıklamasının tamamı şöyle:
SERMAYE SINIFI VE DEVLET İKLİMİ FIRSATA ÇEVİRME PEŞİNDE
"Türkiye, ücretlerin hızla eridiği, sermaye için yazılmış 2025 bütçesinin dayatıldığı, emekçiler başta olmak üzere tüm toplumun yaşam ve çalışma koşullarının ağırlaştığı, kadınlara ve çocuklara yönelik şiddetin tırmandığı koşullarda bulunuyor. Gazze'de dünyanın gözleri önünde bir soykırıma girişen İsrail, ABD ve Batılı müttefiklerin açık desteğiyle, saldırılarının coğrafi ölçeğini genişletiyor, şiddetini artırıyor. Bu şartlar altında Türkiye sermaye sınıfı ve devleti de, bu uluslararası koşulları, çatışma ve şiddet iklimini 'fırsata' çevirmeye çalışan bir yönelim içinde. Bu kapsamda, yaz sonunda başlayan 'iç cephe' söylemleri, Kürt sorunu etrafında bir sözde 'yeni süreç' tartışmasına varmış durumda. Saray rejimini ayakta tutan Cumhur İttifakının kurucu ortağı MHP ve genel başkanı Devlet Bahçeli bir yandan, Cumhurbaşkanı Erdoğan ve Saray bürokratları diğer yandan, Kürt halkına, kurumlarına ve siyasetçilerine yönelik saldırılar yanında, CHP ve yönettiği belediyelere açık tehditler de içeren bir kampanya yürütüyorlar.
SERMAYE ODAKLARININ ERDOĞAN'IN YENİDEN ADAYLIĞINA İTİRAZI YOK
Abdullah Öcalan'ın Meclis'te DEM Parti grubuna hitap etmesi ve "umut hakkı"ndan yararlanmasından, Suriye'nin kuzeyindeki Kürt bölgelerine Rojava'ya topyekûn bir operasyon yapılmasına uzanan "çeşitlilikteki" söylemler, Kürt sorununun eşit haklara dayalı gerçek bir çözüm önerisi olmadığını gösterir niteliktedir.
Saray koalisyonunu oluşturan unsurların açıklamaları ve önerileri, toplumun önemli bir kesimi tarafından, Erdoğan'ın yeniden aday olabilmesini de içerecek şekilde bir anayasa değişikliği ile rejimin tahkim edilmesine yönelik bir planın parçası olarak değerlendirilmektedir. Bu değerlendirme haksız değil ama yetersizdir.
Haksız değildir, nitekim rejim, Erdoğan sonrası için doğal koşullarda ve uygun bir halef çıkartamamış; 22 yıllık iktidarın, bu uzun dönemin yarattığı olanakların sürdürülmesinin güvenli bir yolu bulunamamıştır. Bu nedenle Erdoğan'ın bir dönem daha aday -dolayısıyla başkan- olabilmesi, iktidar elitlerinin ayrıcalıklarını sürdürebilmesinin görece kolay yolu olarak öne çıkmaktadır. Bu seçenek, 22 yıl boyunca her istedikleri gerçekleşmiş, kârlarını katlamış, emeğe karşı büyük kazanımlar elde etmiş sermaye sınıfının tüm bölükleri için de masadadır. Yerli ve uluslararası sermaye odaklarının, Erdoğan'ın bir dönem daha başkan olması ve anayasanın bu temel amaçla değiştirilmesine dönük temelden bir itirazı bulunmamaktadır. Bu seçeneğin önünde emekçi sınıflar ve onların politik güçlerinin direnci dışında bir engel yoktur.
İKTİDAR KÜRT ULUSAL VARLIĞINI KENDİ ÇIKARLARI ÜZERİNDEN DEĞERLENDİRİYOR
Fakat 'yeni süreci' salt bu ihtiyaç ile açıklamak yetersizdir. Türkiye burjuvazisinin bölgeye ilişkin yönelimleri ve planları uzun süredir biliniyor. Türkiye sermaye sınıfı, başta Orta Doğu ve Afrika olmak üzere, bölge coğrafyasında yeni yatırım ve genişleme olanakları aramakta, Gine'den Pakistan'a uzanan bir eksende, devletin de açık iş birliği ve yardımlarıyla nüfuz elde etmektedir.
Bugün de ABD destekli İsrail saldırganlığının Orta Doğu'daki güç dengelerini sarsacağı, bölge haritasında köklü ve kalıcı değişimlere yol açacağı yönündeki beklentinin Türk devlet ve sermaye sınıflarında da karşılık bulduğu anlaşılmaktadır. Türkiye egemen sınıfları bu savaş ortamının hem risk hem de fırsatlar barındırdığını düşünmekte ve bunu açıkça ifade etmektedir. Son haftalarda, Kürt sorununun başlıca aktörleri üzerinden yürütülen tartışmaları da bu dış politik ve ekonomik etkiler belirlemektedir.
Daha açık söylemek gerekirse, Türkiye egemen sınıflarının bir bölümü, bir İran-İsrail savaşı beklentisine girmiş, bu olası savaşın kendi bölgesel çıkarları için fırsatlar doğuracağını düşünmektedir. "İç cephe" çağrıları, "İsrail bize saldıracak" ve "Lübnan'dan sonra hedef Türkiye" söylemleri, bu beklentiler etrafında oluşturulmuş bir savaş siyasetinin çerçevesi dahilindedir. İçeride İsrail karşıtı bir hamasete yaslanan ama başta ticari ilişkiler olmak üzere, İsrail ve emperyalistlerin bölgesel çıkarlarına hizmet etmeyi sürdüren iktidar, bölgedeki Kürt ulusal varlığını da yalnızca kendi çıkarları üzerinden değerlendirmektedir.
BASKI ARAÇLARI DAHA FAZLA DEVREYE GİRECEK
ABD, Siyonist temeller üzerinden bölgedeki uzun vadeli planlarına ve hedeflerine erişme yönünde davranmaya devam ederken, İsrail burjuvazisi ve gericiliği de bu role giderek daha çok mahkûm olmuştur... ABD'deki başkan değişiminin bu konuda 'yeni' bir sonuca yol açmayacağı da anlaşılmaktadır. İsrail'i vurucu güç olarak kullanan ABD'nin bölgesel hedeflerine varması için bu yetmemekte, Orta Doğuya ilişkin yeni planlar, yeni seçenekler ve alternatifler üzerinde durulmaktadır. ABD öncülüğündeki emperyalist güçler, ulusal, dinsel, mezhepsel ayrılıkları kışkırtmak ve çatışmaya dönüştürmek, bu yolla bölgeyi yeniden dizayn etmek arayışındadır.
İşte bu koşullarda ortaya çıkan 'yeni beka' söylemleri, sadece iktidarın muhalefeti bastırmasına yönelik değil, Türkiye burjuvazisinin ülkedeki tüm güçleri kendi etrafında toplama çabasına da yönelik bir operasyon niteliğindedir. Yeni bir 'çözüm süreci' ya da vaat edilen görüşmeler de bunun üzerinden gündeme gelmektedir.
Bu süreç, yakın zamanda ortaya çıkan olay ve olguların da teyit ettiği gibi, bir yumuşama ya da normalleşme değil, aksine siyasal ve hukuksal baskı araçlarının daha fazla devreye gireceği bir saldırı süreci olarak planlanmaktadır...
KÜRT SORUNUNU ÇÖZME YÖNÜNDE BİR İRADE YOK
Bölge önümüzdeki dönemde yeni gelişmelere gebe. Çelişkilerin ve çatışmaların daha da derinleşeceği bir eşikteyiz. Türkiye burjuvazisi de buna yönelik önlemler almaya girişmektedir. Bu süreç, Cumhur İttifakı aktörleri açısından da bazı çelişki ve çatışmaların daha görünür hale geldiği bir süreç olmaktadır... Ancak Kürt sorununu, çözmek bir yana daha da derinleştirecek şekilde istismar etmek konusundaki Cumhur İttifakı zemini sağlam durmaktadır. Tarafların "Kürt sorununu çözme" yönünde bir iradesi ve niyeti yoktur... Kürt emekçiler de yaşananlara baştan itibaren temkinli ve güvensiz yaklaşarak bu duruma işaret etmiştir.
BİRLEŞİK MÜCADELE TEK ADAM REJİMİNE KARŞI EN ETKİLİ YANIT OLACAKTIR
Türkiye'nin tarihsel nitelikte bir Kürt sorunu vardır ve bu sorun, ulusların kendi kaderini tayin hakkı ekseninde, tam hak eşitliği içinde ve birlikte yaşamayı hedefleyen bir çerçevede çözülmelidir. Kürt ulusal varlığının ve eşitliğinin kabulü; anadilinde eğitim hakkı, Kürtçenin ikinci resmi dil olması gibi anayasal düzenlemelerin güvenceye alınması bunun için gerekli ilk adımlardır.
Kürt sorununun çözümsüzlüğü, esasen Türk ve Kürt emekçilerin aleyhinedir. Çözüm, birlikte mücadelenin güçlendirilmesinden geçmektedir. Toplumun geniş kesimlerinde yüksek enflasyon ve düşük ücret dayatmalarına karşı tepki artıyor. Tüm ücretleri etkileyecek şekilde asgari ücret üzerinde yapılan tartışmalar, sendikal haklara yönelik saldırılar, insanca yaşayacak bir ücret ve çalışma koşulları için mücadele işçi sınıfının gündemindedir. Anadolu'nun dört bir yanında yerli ve yabancı tekeller için girişilen doğa talanına karşı köylüler başta olmak üzere toplumun geniş kesimlerinin kararlı itiraz ve mücadeleleri sürmektedir. Kadınlar, eşitlik mücadelesi ve şiddete karşı mücadeleyi yükseltmektedir. Tüm bu mücadele ve itirazların birleşik bir şekilde yükselmesi, tek adam iktidarının muhalefet güçlerini bölme ve parçalama taktiklerine karşı en etkili yanıt olacaktır.
Kaynak: Evrensel
